Τί ειναι τα Χριστούγεννα; Γιατί τα γιορτάζουμε στις 25 Δεκεμβρίου.

Απ' αρχής κόσμου ο άνθρωπος κατάλαβε πόσο σημαντικός είναι ο Ήλιος για την Γη και την ζωή πάνω σε αυτή. Ήταν και είναι αυτός που κάθε πρωί ανατέλλει φέρνοντας το φως, την ζεστασιά και την ασφάλεια ενάντια στο σκότος και το κρύο. Χωρίς αυτόν ο άνθρωπος ήξερε ότι τα φυτά και η ζωή πάνω στον πλανήτη δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Φυσικό ήταν λοιπόν ο Ήλιος να έχει τον σεβασμό των ανθρώπων και να γίνει το πιο λατρεμένο αντικείμενο όλων των εποχών.

Ο άνθρωπος επίσης γνώριζε και έκανε παρατηρήσεις των άστρων. Η παρατήρηση τους έκανε να αναγνωρίζουν και να συνδυάζουν γεγονότα που συνέβαιναν ανά τακτά χρονικά διαστήματα όπως οι εκλείψεις και η πανσέληνος. Τα είχαν χωρίσει και κατηγοριοποιήσει σε συστοιχείες, αυτό που σήμερα ονομάζουμε αστερισμοί.

Υπάρχει μια από τις παλαιότερες απεικονίσεις, ο ζωδιακός κύκλος ο οποίος δείχνει το νοητό πέρασμα του Ήλιου, σε σχέση με την Γη, από όλους τους αστερισμούς σε διάρκεια ενός έτους, τους 12 μήνες του χρόνου, τις 4 εποχές και την μετάπτωση των ισημεριών με τον σταυρό.

 

Η λέξη ζώδια (zodiacs) συνδέεται με την ανθρωπομορφική ή προσωπομορφική απόδοση χαρακτηρισμών στους αστερισμούς. Ο άνθρωπος λοιπόν εκτός από την παρατήρηση του Ήλιου και των αστρονομικών φαινομένων, τα προσωποποιούσε και έκανε συνδέσεις των κινήσεων τους και των σχέσεων τους με μύθους. Έτσι ο Ήλιος ο ζωοδότης που μας δίνει ασφάλεια προσωποποιήθηκε ως ο Θεός ή ο Δημιουργός που δεν βλέπουμε, ο γιός του Θεού αυτός που σώζει το ανθρώπινο είδος. Οι αστερισμοί έγιναν τα σημεία που ταξιδεύει ο Θεός και έπαιρναν χαρακτηρισμούς ή ονόματα από στοιχεία της φύσης πολλές φορές αντίστοιχα με τις εποχές και τα γεγονότα που συνέβαιναν κατα την περίοδο αυτή όπως για παράδειγμα ο Υδροχόος που απεικονίζεται με μια φιγούρα που ρίχνει νερό και φέρνει τις ανοιξιάτικες βροχές.

Horus

Στην Αίγυπτο υπήρξε μια θεότητα ο Γιός του Ήλιου Ώρος (Horus) γύρω στο 3000 π.χ. Είναι ο Ήλιος προσωποποιημένος και η ζώη του είναι συνδεδεμένη με την κίνηση του Ήλιου στον ουρανό. Υπάρχουν πολλά ιερογλυφικά που μας δίνουν πληροφορίες σχετικά με την έλευση του Ήλιου Μεσσία όπως το ότι ο Ώρος (ο ήλιος) είχε έναν εχθρό γνωστό ώς Σετ (Set) ο οποιός ήταν η προσωποποίηση του σκοτους ή της νύχτας. Κάθε μέρα το πρωί ο Ώρος κέρδιζε ην μάχη και έφερνε το φως ενώ τη νύχτα κέρδιζε ο Σετ και έφερνε το σκοτάδι στέλνοντας τον στο κάτω κόσμο. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η αρχαιότερη έννοια του καλού και του κακού είναι το  φως και το  σκοτάδι.

Horus

 

Set

Η ιστορία του Ώρου έχει ως εξής. Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, από την Παρθένο Ίσις, η γένηση του συνοδεύτηκε από ένα άστρο ανατολικά και 3 Βασιλειάδες ακολούθησαν το άστρο για να παρευρεθούν στην γέννηση του. Στην ηλικία των 12 ήταν διδάσκαλος και στα 30 του βαπτίστηκε και τότε ξεκίνησε η Βασιλεία του. Είχε 12 μαθητές που τον συνόδευαν στα ταξίδια όπου έκανε θαύματα όπως να θεραπεύει αρρώστους και να περπατάει στο νερό. Ήταν γνωστός με πολλά προσωνύμια όπως "η Αλήθεια", "το Φώς", ο "απεσταλμένος γιός του Θεού", "ο καλός βοσκός", "ο αμνός του Θεού" και πολλά άλλα. Αφού προδόθηκε  σταυρώθηκε, θάφτηκε για 3 μέρες και αναστήθηκε.

Την παραπάνω δομή στοιχείων και το μυθολογικό αυτό μοτίβο του Ώρου το συναντάμε σε πολλές κουλτούρες και θρησκείες ανά τον κόσμο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ο Άττις της Φρυγίας γεννήθηκε από Παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου, σταυρώθηκε και μετά από 3 μέρες ταφής αναστήθηκε. Ο Κρίσνα της Ινδίας γεννήθηκε από Παρθένο με σημάδι ένα αστέρι στα ανατολικά έκανε πολλά θαύματα και μετά τον θάνατο του αναστήθηκε. Ο Διόνυσος της Ελλάδας γεννήθηκε από Παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου, έκανε θαύματα όπως να ετατρέψει νερό σε κρασί αναφερόνταν ως "ο Βασιλιάς τν Βασιλεών", "το Αλφα και το Ωμέγα" και μετά τον θάνατο του αναστήθηκε. Ο Μίθρας της Περσίας γεννήθηκε από παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου, είχε 12 μαθητές, έκανε θαύματα, μετά το θανατό του θάφτηκε για 3 μέρες, αναστήθηκε και είχε προσωνύμια όπως "η Αλήθεια", "το Φώς" και πολλά.


Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάνω από 40 "Σωτήρες" σε διαφορετικές περιόδες και τοποθεσίες στον κόσμο που έχουν όλα η μερικά από αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά. Αυτές οι ομοιότητες για κάποιον που έχει ψάξει λίγο παραπάνω είναι λίγο εως πολύ γνωστές ακόμα και στις σημερινές θρησκείες.

Το ερώτημα είναι γιατί αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά; Γιατί η άμωμος σύλληψη στις 25 Δεκεμβρίου; Γιατί νεκρός για 3 μέρες και μετά ανάσταση; Γιατι 12 ακόλουθοι; Ας δούμε λοιπόν τον πιο σύγχρονο Μεσσία.

 

Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία στις 25 Δεκεμβρίου στην Βηθλεέμ. Η γέννηση του συνοδεύτηκε από ένα άστρο στα ανατολικά το οποίο ακολούθησαν 3 βασιλειάδες για να βρούν το σημείο της γέννησης. Ήταν διδάσκαλος στα 12 και βαπτίστηκε στα 30 του από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και τότε ξεκίνησε η Βασιλεία του. Είχε 12 μαθητές που τον ακολουθούσαν, έκανε θαύματα όπως να θεραπεύει αρρώστους, να περπατάει στο νερό και να ανασταίνει νεκρούς. Είναι γνωστός με τα προσωνύμια "ο Βασιλιάς των Βασιλέων", "ο υιός του Θεού", το φως του κόσμου", " το Άλφα και το Ωμέγα", ο αμνός του Θεού" και πολλά άλλα. Προδόθηκε από τον Ιούδα, πουλήθηκε για 30 αργύρια, σταυρώθηκε, θάφτηκε για 3 μέρες και αναστήθηκε και αναλήφθηκε στον ουρανό.

Ας δούμε λοιπόν από που προέρχονται αυτά τα χαρακτηριστικά. Καταρχήν τα χαρακτηριστικά της γέννησης είναι καθαρά αστρολογικά. (γεννηση από παρθένο, στις 25 Δεκεμβρίου, ένα άστρο ανατολικά, 3 βασιλειάδες ακολουθούν)

Το αστέρι στα ανατολικά είναι ο Σείριος το λαμπρότερο αστέρι στο νυχτερινό ουρανό. Στις 25 Δεκεμβρίου ο Σείριος ευθυγραμίζεται με τα 3 λαμπρότερα αστέρια στην ζώνη του Ωρίωνα γνωστά από παλιά ως οι 3 βασιλειάδες. Η ευθεία γραμμή που σχηματίζεται εκείνη την μέρα δείχνει το σημείο που θα ανατείλει ο Ήλιος. Γιαυτό και οι 3 βασιλειάδες ακολουθούν το άστρο και βρίσκουν το σημείο γέννησης του Σωτήρα, δηλαδή υποδεικνύουν το σημείο της ανατολής του Ήλιου. Η παρθένος είναι ο αστερισμός της Παρθένου (Virgo=Virgin) του οποίου η απεικόνιση είναι ένα "m". Γιαυτό και η παναγία είναι Mary όπως και άλλες παρθένες μητέρες Σωτήρων όπως ή Myrra μητέρα του Άδωνη ή η Maya μητέρα του Βούδα. H έννοια Virgo the Virgin ήταν επίσης γνωστή και ως "House of Bread" και αυτή είναι και η ετυμολογία της λέξης BETHLEHEM=HOUSE OF BREAD ή οποία χαρακτηρίζει το σημείο στον ουρανό και όχι στην Γή.

Υπάρχει και άλλο ένα φαινόμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον γύρω στις 25 Δεκεμβρίου. Από το καλοκαιρινό ηλιοστάσιο μέχρι το χεμερινό ηλιοστάσιο η ημέρα μικραίνει και από το Βόρειο ημισφάριο φαίνεται ότι ο ήλιος κινείται συνεχώς Νότια και εμφανίζεται συνεχώς μικρότερος και απομακρυσμένος. Η συνεχώς μικρότερη ημέρα με το λιγότερο φως και ότι συνεπάγεται αυτό για τις σοδείες κτλ έκαναν τους ανθρώπους να το συνδέσουν με την πορεία προς το θάνατο. Στις  22 Δεκεμβρίου ο ήλιος εμφανίζεται στο χαμηλότερο σημείο στον ουρανό. Και εκεί κάτι περίεργο συμβαίνει. Ο Ήλιος σταματά να κινείτε Νότια για 3 μέρες. Και ξαφνικά στις 25 Δεκεμβρίου ο Ήλιος αρχίζει να κινείται πάλι βόρεια προμηνύοντας το μεγάλωμα της ημέρας τον ερχομό της άνοιξης κτλ.

Γιαυτό ο Χριστός και όλοι οι άλλοι σωτήρες μοιράζονται αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι η κίνηση του Ήλιου, η αυξομείωση του φωτός και το πως όλα αυτά προσωποποιήθηκαν και συνδέθηκαν με την ζωή στην Γη και τις εποχές, τις σοδειές κτλ. Και γιαυτό η ανάσταση γιορτάζεται τη εποχή που ημέρα πια είναι μεγαλύτερη απο την νύχτα και υπάρχει η αναγέννηση της φύσης. Δηλαδή το φως νικά το σκοτάδι!

Ο προφανέστερος αστρολογικός συμβολισμός γύρω από τον Χριστό είναι οι δώδεκα απόστολοι. Είναι απλά οι δώδεκα αστερισμοί των ζωδίων όπου Χριστός δηλαδή ο Ήλιος ταξιδεύει μαζί τους. Είναι επίσης γεγονός ότι ο αριθμός 12 υπάρχει στην Βίβλο πάρα πολλές φορές (12 φυλες του Ισραήλ, 12 αδέλφια του Ιωσήφ, 12 μεγάλοι πατριάρχες, 12  προφήτες, 12 Βασιλειάδες του Ισραηλ κτλ.

Η βίβλος και τα κείμενα της έχουν να κάνουν περισσότερο με την αστρολογία παρά με οτιδήποτε άλλο. Γυρίζοντας στην απεικόνιση του ζωδιακού κύκλου η εμφάνιση του ήλιου στο κέντρο θα δούμε ότι δεν ήταν απλά μια καλλιτεχνική απεικόνιση. Ήταν επίσης ένα πνευματικό, παγανιστικό σύμβολο.

Όχι. Αυτό δεν είναι ένα σύμβολο του Χριστιανισμού. Ειναι μια παγανιστική προσθήκη του Παγανιστικού συμβόλου ο Σταυρός των ζωδίων (Cross of the Zodiacs).

Γιαυτό και στις προγενέστερες τοιχογραφίες και απεικονίσεις ο Χριστός βρίσκεται με τον φαίνεται με το κεφάλι στον Σταυρό γιατί ο Χριστός είναι ο Ήλιος. Ο υιος τους Θεού, το φώς του Κόσμου, ο ανερχόμενος Σωτήρας, που θα επανέλθει όπως κάνει κάθε πρωί, που πολεμάει το σκοτάδι και φαίνεται να έρχετε μέσα από τα σύννεφα, ψηλά στον ουρανό, με το φωτεινό στεφάνι... όπως έχει γραφεί...

Στις γραφές υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές στον "αιώνα".

Για να κατανοήσουμε το νόημα του πρέπει να καταλάβουμε το φαινόμενο γνωστό ως η μετάπτωση των ισημεριών. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι όπως και οι πολιτισμοί πολύ πριν από αυτούς γνώριζαν πως περίπου κάθε 2.150 έτη, η ανατολή κατά την εαρινή ισημερία συνέβαινε μπροστά από διαφορετικό σημείο του ζωδιακού κύκλου. Αυτό έχει να κάνει με την μικρή κλίση της γωνίας της γης κατά την περιστροφή της στον κάθετο άξονα. Λέγεται *μετάπτωση* γιατί η κατεύθυνση των αστερισμών είναι ανάποδη, σε συνάρτηση με τον γνωστό μας κύκλο.

Ο χρόνος που χρειάζεται για την μετάπτωση να περάσει μπροστά απ' όλους τους αστερισμούς, αναφέρεται πως είναι 25.765 έτη. Κάτι που είναι γνωστό και ως "μεγάλος χρόνος". Οι αρχαίοι πολιτισμοί το γνώριζαν πολύ καλά αυτό. Και αναφέρουν την περίοδο των 2.150 ετών ως "αιώνα".

Από το 4.300 π.χ. ως το 2.150 π.χ. ήταν ο αιώνας του Ταύρου ή βοδιού. Από το 2.150 π.χ. ως το 1 μ.χ. ήταν ο αιώνας του Κριού.

Από τον 1 μ.χ. ως το 2.150 μ.χ. είναι ο αιώνας των Ιχθύων. Ο αιώνας στον οποίο είμαστε ακόμη. Και από το 2.150 θα μπούμε σ' έναν καινούριο αιώνα. Τον αιώνα του Υδροχόου.

Η βίβλος αναπαριστά συμβολικά κινήσεις τριών αιώνων. Ενώ τελειώνει προμηνύοντας έναν τέταρτο. Στην Παλαιά διαθήκη, όταν ο Μωυσής κατέβηκε από το όρος Σινά κρατώντας τις δέκα εντολές, εκνευρίστηκε όταν είδε τον λαό του να δοξάζει ένα ομοίωμα χρυσού βοδιού. Κατέστρεψε τις πλάκες και διέταξε τον λαό του να αλληλοσφαχτούν προκειμένου να εξαγνιστούν.

Οι βιβλικοί αναλυτές αποδίδουν αυτήν την οργή στο γεγονός πως οι Ισραηλίτες υμνούσαν ένα λάθος είδωλο και ότι αυτό αντιπροσώπευε. Η πραγματικότητα είναι πως το χρυσό βόδι είναι ο Ταύρος. Ενώ ο Μωυσής εκπροσωπούσε τον νέο αιώνα του Κριού. Γι' αυτό οι εβραίοι μέχρι τις μέρες μας φυσάνε το κέρατο του κριαριού. Ο Μωυσής αναπαριστά τον νέο αιώνα του Κριού. Και κατά τον καινούριο αιώνα όλοι πρέπει να αφήσουν  πίσω τους τον παλιό.

Και οι άλλες θεότητες καθορίζουν αυτή την μετάβαση. Όπως ο Μithra, ένας προχριστιανικός θεός, ο οποίος σκοτώνει τον ταύρο κατά τον ίδιο συμβολισμό.

Ο Ιησούς είναι η φιγούρα που ανοίγει τον αιώνα που έπεται του Κριού. Αυτή των Ιχθύων, των 2 ψαριών. Ο συμβολισμός του ψαριού έχει υιοθετηθεί πάρα πολύ κατά την Καινή διαθήκη. Ο Ιησούς ταΐσε 5.000 κόσμο με ψωμί και 2 ψάρια. Όταν ξεκίνησε τον κλήρο του στη Γαλιλαία, έγινε φίλος με ψαράδες οι οποίοι τον ακολούθησαν. Είναι ένας παγανιστικός αστρολογικός συμβολισμός για το βασίλειο του ήλιου κατά τον αιώνα των Ιχθύων.

Επίσης η υποτιθέμενη ημερομηνία γέννησης του Ιησού είναι στην αρχή αυτού του αιώνα. (Κατά Λουκά 22:10, όταν οι μαθητές του τον ρωτούν ποιο θα είναι το επόμενο πέρασμα (Πάσχα) αφού φύγει, ο Ιησούς τους απαντά: "Ιδού, όταν θα εισέλθετε στην πόλη, ένας άνδρας θα σας συναντήσει που θα βαστά ένα δοχείο νερού. Ακολουθήστε τον στον οίκο που θα εισέλθει"). Αυτό το γραπτό είναι μακράν το πιο αποκαλυπτικό απ' όλες τις αστρολογικές αναφορές.

Ο άνδρας που βαστάει το δοχείο του νερού είναι ο Υδροχόος, ο κουβαλητής νερού. Ο οποίος πάντα απεικονίζεται να αδειάζει ένα δοχείο νερού. Αντιπροσωπεύει τον αιώνα μετά τους Ιχθύες. Και όταν ο ήλιος, ο Ήλιος του Θεού, φύγει από τον αιώνα των ιχθύων, τον αιώνα του Ιησού, θα προχωρήσει στον οίκο του Υδροχόου. Καθώς ο Υδροχόος έπεται των Ιχθύων στην μετάπτωση των ισημεριών. Αυτό που είπε ο Ιησούς ήταν ότι μετά τον αιώνα των Ιχθύων, έρχεται ο αιώνας του Υδροχόου.

Όλο έχουμε ακούσει για το τέλος των χρόνων και το τέλος του κόσμου. Η σχεδιαστική απόδοση στο Ευαγγέλιο της Αποκάλυψης κυρίως προήλθε από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο 28:20 όπου Ιησούς λέει: "Θα είμαι μαζί σας μέχρι το τέλος του κόσμου". Η λέξη "κόσμος" είναι λανθασμένα μεταφρασμένη όπως και πάρα πολλές άλλες. Η πραγματική λέξη που χρησιμοποιήθηκε είναι "αιών" . Που σημαίνει "αιώνας". "Θα είμαι μαζί σας μέχρι το τέλος του αιώνα".

Κάτι που ισχύει, η ηλιακή αντιπροσώπευση του Ιησού, οι Ιχθείς, θα τελειώσει όταν ο ήλιος μπει στον αιώνα του Υδροχόου.

Όλη η ιδέα του τέλους των χρόνων, του τέλους του κόσμου είναι μια παρερμηνευμένη αστρολογική αλληγορία. Πιο συγκεκριμένα, μια αντιγραφή του Αιγύπτιου "Ήλιου Θεού" Ώρου. Για παράδειγμα περιγράφεται 3.500 χρόνια πριν στους τοίχους του ναού της "Luxor" στην Αίγυπτο. Με εικόνες από την αναγγελία, τη θαυματουργική σύλληψη, την γέννα, και την λατρεία του Ώρου. Οι εικόνες ξεκινούν με τον "Faath" να αναγγέλλει στην παρθένα "Isis" την σύλληψη του Ώρου. Μετά ο "Nepth" το άγιο πνεύμα γονιμοποιεί την παρθένα. Μετά η παρθενογένεση. Και η λατρεία.

Αυτή είναι ακριβώς η ιστορία της θαυματουργής σύλληψης του Ιησού.

Οι λογοτεχνικές ομοιότητες μεταξύ της Αιγυπτιακής θρησκείας και της Χριστιανικής θρησκείας είναι αποστομωτικές. Οι αντιγραφές είναι ασταμάτητες. Η ιστορία του Νώε και της κιβωτού έχει παρθεί εξ' ολοκλήρου από την παράδοση. Την ιδέα μιας μεγάλης πλημμύρας ως εξαγνισμό στον αρχαίο κόσμο την συναντάμε πάνω από 2.000 φορές σε διάφορες περιόδους σ' όλο τον κόσμο.

Όμως, η πιο σημαντική προχριστιανική πηγή, είναι το έπος του Γιλγαμές. Γραμμένο το 2.600 π.χ. Αυτή η ιστορία μιλάει για μια μεγάλη πλημμύρα, η οποία διατάχθηκε από τον Θεό και μια κιβωτός θα έσωζε τα ζώα και ένα περιστέρι απελευθερώθηκε και επέστρεψε. Όλα είναι κοινά με την βιβλική εκδοχή μαζί με πολλές άλλες ομοιότητες.

Και υπάρχει και η αντιγραμμένη ιστορία του Μωυσή.  Μετά την γέννα του Μωυσή, λέγεται πως τον τοποθέτησαν σε ένα καλάθι και τον έριξαν στο Νείλο προκειμένου να γλιτώσει τη βρεφοκτονία.

Σώθηκε αργότερα από την κόρη του Φαραώ και πήρε ανατροφή πρίγκιπα. Αυτή η ιστορία με το καλάθι και το μωρό είναι αντιγραφή του μύθου του Sargon της Akkad το 2.250 π.χ. Και ο Sargon όταν γεννήθηκε, τον έβαλαν σ΄ένα καλάθι και προκειμένου να γλιτώσει τη βρεφοκτονία τον έριξαν στο ποταμό. Αργότερα σώθηκε και ανατράφηκε από μια πριγκίπισσα, την Akki.

O Μωυσής είναι γνωστός ως νομοθέτης. Αυτός που παρέδωσε τις δέκα εντολές, τον μωσαϊκό νόμο. Η ιδέα ενός νόμου, που περνά από τον Θεό σ' ένα προφήτη πάνω σε ένα βουνό, είναι επίσης ένα πολύ παλιό μοτίβο. Ο Μωυσής είναι απλά άλλος ένας νομοθέτης ανάμεσα σε πάρα πολλούς άλλους στη μυθιστορία. Για την Ινδία, ο *Manou* ήταν ο μεγάλος νομοθέτης. Στην Κρήτη ήταν ο *Μίνωας* στο όρος *Δίκτης* που πήρε από το Δία τους ιερούς νόμους. Στην Αίγυπτο ήταν ο *Mises* που έφερε τις πλάκες με τους νόμους του Θεού. *Manou*,*Μίνωας*,*Mises*,Μωυσής.

Όσον αφορά τις δέκα εντολές, έχουν παρθεί εξ' ολοκλήρου από τον ψαλμό 125 της Αιγυπτιακής Βίβλου των νεκρών. Η Βίβλος των νεκρών λέει: δεν "έχω κλέψει" έγινε "ού κλέψεις", "δεν έχω σκοτώσει" έγινε "ού φονεύσεις*, "δεν έχω πει ψέματα" έγινε "ού ψευδομαρτυρήσεις" κτλ.

Στην πραγματικότητα η Αιγυπτιακή θρησκεία είναι η βάση για την Ιουδαϊκή χριστιανική θεολογία.

Βάφτιση, μετά θάνατον ζωή. Ημέρα της Κρίσεως, παρθενογένεση. Θάνατος και ανάσταση, σταύρωση. Η κιβωτός, περιτομή. Σωτήρες, Θεία κοινωνία. Μεγάλη πλημμύρα, Πάσχα. Χριστούγεννα, ανάληψη και πάρα πολλά ακόμα. Είναι όλα γνωρίσματα Αιγυπτιακών ιδεών. Πολύ πριν την Χριστιανοσύνη ή τον Ιουδαϊσμό.

Ο μάρτυρας Ιουστίνος, ένας από τους πρώτους χριστιανικούς ιστορικούς και υπερασπιστές, έγραψε: "Όταν λέμε πως αυτός, ο Ιησούς Χριστός, ο δάσκαλός μας, δημιουργήθηκε χωρίς σεξουαλική ένωση, σταυρώθηκε, πέθανε και αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς, δε λέμε τίποτα διαφορετικό από αυτούς που πιστεύουν ως Θεό τους γιούς του Δία". Σ' ένα άλλο κείμενο ο μάρτυρας Ιουστίνος λέει: "Γεννήθηκε από παρθένα δεχθείτε το όπως πιστεύουν και οι πιστοί του θεού Περσέα'. Είναι προφανές πως ο Ιουστίνος όπως και άλλοι πρώτοι χριστιανοί, γνώριζαν πόσο όμοια ήταν η χριστιανοσύνη με τις παλιότερες παγανιστικές θρησκείες. Παρόλα αυτά, ο Ιουστίνος είχε την λύση. Σύμφωνα με την γνώμη του, ο διάβολος το έκανε. Ο διάβολος είχε την επινόηση να έρθει πριν το Χριστό και να τοποθετήσει τα χαρακτηριστικά του στον παγανιστικό κόσμο.

Είναι γεγονός πως τις μεταφορές των χαρακτηριστικών από μια προσωπικότητα σε μια καινούρια μπορούμε να τις δούμε μέσα στην ίδια την Βίβλο.

Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει η ιστορία του Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ ήταν ένα πρωτότυπο για τον Ιησού. Ο Ιωσήφ γεννήθηκε από θαυματουργή γέννα, ο Ιησούς γεννήθηκε από θαυματουργή γέννα, ο Ιωσήφ είχε 12 αδέλφια, ο Ιησούς είχε 12 μαθητές. Ο Ιωσήφ πουλήθηκε για 20 αργύρια, ο Ιησούς προδόθηκε για 30 αργύρια. Ο αδελφός του "Ιούδας" τον προδίδει, ο μαθητής του "Ιούδας" τον προδίδει. Ξεκίνησε τον κλήρο του 30 ετών, ο Ιησούς ξεκίνησε τον κλήρο του στα 30. Και οι παράλληλες ομοιότητες δεν έχουν τέλος.

Επιπλέον υπάρχει κάποια μη βιβλική ιστορική απόδειξη κάποιου ανθρώπου που να έζησε με το όνομα "Ιησούς". Ο γιος της Μαρίας, ο οποίος ταξίδευε με 12 ακολούθους γιάτρευε κόσμο και τα λοιπά; Υπάρχει ένα πλήθος ιστορικών, που έζησαν μέσα και γύρω των περιοχών της Μεσογείου, πριν, μετά και κατά την διάρκεια της υποτιθέμενης ζωής του Ιησού. Πόσοι από αυτούς τους ιστορικούς κατέγραψαν αυτήν την προσωπικότητα; Ούτε ένας!

Όμως για να είμαστε δίκαιοι, αυτό δε σημαίνει πως οι υπερασπιστές της ιστορικής μορφής του Ιησού δεν έχουν ισχυρισθεί το αντίθετο. Τέσσερις ιστορικοί αναφέρονται συνήθως για να αιτιολογήσουν την ιστορικότητα του Ιησού. Πλίνιος ο νεότερος, Σουητώνιος και Τάκιτος είναι οι τρεις πρώτοι. Κάθε μια από τις αναφορές τους, αποτελούνται από μερικές προτάσεις στη καλύτερη περίπτωση. Και όλοι τον αναφέρουν ως "Christus" ή "Christ". Που στην ουσία δεν είναι όνομα αλλά τίτλος που σημαίνει "χρισμένος".

Η τέταρτη πηγή είναι ο Ιώσηπος. Και αυτή η πηγή έχει αποδειχθεί πως είναι πλαστή εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Παραδόξως, ακόμα διδάσκεται ως αληθινή. Στη σκέψη πως κάποιος που αναστήθηκε από τους νεκρούς και αναλήφθηκε στους ουρανούς και έκανε ένα σημαντικό αριθμό θαυμάτων , θα άφηνε κάποια ιστορική καταγραφή. Και αυτό δε συνέβηκε, γιατί όσο παρουσιάζονται οι αποδείξεις τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες η μορφή γνωστή ως Ιησούς να μην υπήρξε καν.

Η αλήθεια είναι, πως ο Ιησούς ήταν η ηλιακή θεότητα της αίρεσης των Γνωστικών Χριστιανών. Και όπως όλοι οι παγανιστικοί θεοί, ήταν μια μυθολογική φιγούρα. Ήταν μια πολιτική καθιέρωση που ιστορικοποίησε την ιδέα του Ιησού προκειμένου να υπάρξει κοινωνικός έλεγχος.

Κατά το 325 μ.χ. στη Ρώμη ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος συγκάλεσε το συμβούλιο της Νίκαιας . Κατά την διάρκεια του συμβουλίου οι πολιτικοί παρακίνησαν να καθιερωθεί η χριστιανική θρησκεία. Και από εκεί ξεκινά μια μακρά ιστορία χριστιανικής αιματοχυσίας και πνευματικής δυνάστευσης.

Καλά Χριστούγεννα